Wojenna sukienka

„Wojenna sukienka” to niezwykle poruszająca i pięknie napisana powieść, która zostaje z czytelnikiem na długo po odłożeniu książki. Maja Jaszewska z ogromnym wyczuciem i literacką wrażliwością opowiada historię młodej Duni - dwudziestoletniej studentki pielęgniarstwa, której młodzieńcze marzenia i plany brutalnie przerywa wybuch II wojny światowej. Autorka w wyjątkowy sposób kreśli postać głównej bohaterki - Dunia to młoda kobieta o silnym charakterze, inteligentna, pełna marzeń, ale także świadoma swojej wartości. W obliczu wojny dojrzewa gwałtownie i zmuszona jest wykorzystać swoją wiedzę w dramatycznych realiach opieki nad rannymi. To właśnie ta przemiana, zderzenie idealizmu z okrutną rzeczywistością, czyni jej postać tak autentyczną i przejmującą. Tym, co szczególnie urzeka w powieści, jest sposób, w jaki Jaszewska oddaje klimat przedwojennej Warszawy - tętniącej życiem, rozbrzmiewającej muzyką, marzeniami i miłością - by później przejść do opisu zniszczonego wojną świata, nie tracąc przy tym wrażliwości i szacunku wobec ludzkich przeżyć. Autorka doskonale wyważa proporcje między realizmem wojennym a subtelnością opowieści. Jej styl jest barwny, bogaty, ale nigdy przesadny - pełen emocji, a jednocześnie bardzo prawdziwy. W książce spotkamy również szeroką galerię wyrazistych postaci, zróżnicowanych i wiarygodnych, które pokazują, jak różnie ludzie reagowali na wojnę – jedni ze strachem, inni z odwagą, jeszcze inni z rezygnacją. Każda z tych historii składa się na poruszający obraz pokolenia, które musiało pogodzić się z utratą swojej rzeczywistości i walczyć o przetrwanie, godność i sens. „Wojenna sukienka” to nie tylko opowieść o stracie i dorastaniu w czasach zagłady, ale też hołd dla kobiecej siły, nadziei i potrzeby bliskości. Mimo bolesnych tematów, niesie w sobie ciepło, a historia Duni budzi szczerą sympatię i podziw. To piękna, mądra i emocjonalnie angażująca książka. Z niecierpliwością czekam na jej kontynuację.